БЮРО КИЄВО-ГАЛИЦЬКОГО ВЕРХОВНОГО АРХИЄПИСКОПСТВА УГКЦ

У СПРАВАХ НОВІТНІХ РЕЛІГІЙНИХ РУХІВ І СЕКТ

RAPORT MSWIA JAKO PRZYKŁAD WSPÓŁDZIAŁANIA STRUKTUR PAŃSTWOWYCH I SPOŁECZNYCH W ZAGROŻENIACH DLA BEZPIECZEŃSTWA RODZINY I PAŃSTWA

Dyrektor Dominikańskiego Centrum Informacji o Nowych Ruchach Religijnych i Sektach

Ośrodek w Gdańsku

Biegły sądowy 

© Zabłudowska Joanna, 2017

 Działalność sekt jest zazwyczaj analizowana  w kontekście osób oraz  rodzin, które przez nie   ucierpiały. Niestety, rzadko kiedy przedstawia się problematykę sekt również jako zagrożenie dla stabilności struktur państwowych. 

Dla poparcia tej tezy można tu wymienić niebezpieczne hasła, które są nieraz głoszone przez sekty, np.: rasizm, antysemityzm, wywyższanie jednej rasy ponad drugą, odrzucenie norm i zasad demokracji panujących w danym kraju; próba stworzenia nadludzi. Osoba, która jest poddawana manipulacji, ma być doskonałym narzędziem  –  niemyślącym, pozbawionym całkowicie krytycyzmu i wykonującym bez zastrzeżeń polecenia sekty.

Sekty  niekiedy mogą swoją działalnością  być porównywane do dobrze funkcjonujących reżimów totalitarnych.

Cytat „(L.R. Hubard, założyciel scjentologii): „Powrócę pod postacią przywódcy nie religijnego, lecz politycznego. Taki jest odtąd warunek istnienia, konieczny do realizacji wytyczonego celu”.[1]Celem jest tutaj m.in. walka z demokracją.  

Można by założyć, że samo głoszenie takich haseł i niebezpiecznych ideologii nie ma większego wpływu na funkcjonowanie państwa. Niemniej jednak działalność sekt nie kończy się tylko na głoszeniu haseł. Niektóre z sekt skupiają się na szczególnym dotarciu do sfer politycznych, gospodarczych, naukowych i mediów. Takie działanie stanowi już poważne zagrożenie dla demokracji. 

  Działalność sekt, grup destrukcyjnych w Polsce w ostatnim dwudziestoleciu  przejawia się także w działaniu jako różnorakie stowarzyszenia i fundacje. Głoszą  one szczytne hasła, przekonują, że stoją na straży praworządności i dążą do polepszenia życia w danym państwie.  

 Funkcjonowanie , zasady,  fasadowe struktury sekt są tak pokazywane , aby zdobyć  wielu zwolenników. Powoduje to ,że starają się być jak najbardziej wiarygodni i tym samym korzystać też z różnych dotacji samorządowych. Otrzymywane tego typu  dotacje , wsparcie ze strony państwa czy urzędów miasta  potwierdza niejako legalność funkcjonowania tych grup. 

To, co już zaznaczyłam wyżej, czyli działania na rzecz infiltracji władzy, działania wymierzone przeciwko państwu, społeczeństwu i demokracji, to, jak pokazuje historia, nie jedyne zagrożenia.

Dla przykładu podam działanie grup destrukcyjnych , sekt, które w swoich działaniach idą dalej. Zamach w tokijskim metrze jest przykładem działalności grupy o charakterze paramilitarnym, werbującej chemików i fizyków tylko po to, aby stworzyć broń masowej zagłady. Sekta Najwyższa Prawda miała konkretne zamiary i założenia.  

Wszystkie powyższe uwagi podkreślają, iż problematyka sekt jest trudnym tematem dla państwa i samorządów. Bagatelizowanie działalności sekt i grup destrukcyjnych jest dość ryzykowne. 

Działania państwa w tej sferze powinny być jasno określone przepisami. Każdy ma prawo do wolności sumienia i wyznania, niemniej jednak na straży tej wolności powinny stać i stoją fundamentalne akty prawa międzynarodowego oraz akty prawne regulujące stosowanie ich w zależności od uwarunkowań społeczno-politycznych danego państwa. 

Jednym z pierwszych międzynarodowych Raportów, jaki dotyczył działalności sekt, jest Raport

Cottrelaz 2 kwietnia 1984roku (dokument 1-47/84), przedstawiony na posiedzeniu Parlamentu Europejskiego. Jest to raport dotyczący rozwoju sekt i nowych ruchów religijnych w krajach Unii

Europejskiej. Wtedy to pojawia się też określenie „nowe ruchy religijne” jako pojęcie o mniej pejoratywnym znaczeniu niż sekty.

Państwo nie musiałoby się zajmować problematyką sekt, o ile nie dopuszczałyby się one różnego rodzaju nadużyć na płaszczyźnie społecznej  oraz różnego typu  przestępstw przeciwko mieniu czy życiu.

  Raport chciał pokazać,że należy zająć sią problematyką sekt, natomiast jasno zaznaczał,że nie dąży do tego, aby państwa natychmiast zaczęły kontrolować wszystkie grupy czy też zakazywać wiary. Wychodził z założenia, że państwa powinny jedynie stać na straży przestrzegania praw człowieka i reagować, gdy jakaś grupa staje się groźna, niebezpieczna dla społeczeństwa. 

„Twórcy raportu proponowali m.in:

  • zezwolenie na monitorowanie działalności sekt;
  • zobowiązanie sekt do rejestracji;
  • ujawnianie wszelkich grup fasadowych;
  • nadzór nad sektami na bazie ich statutu.”[2]

Wysnuto postulat, aby w przypadku gdy dana grupa dopuszcza się kilkukrotnie tych samych przestępstw, jej działanie mogłobyć zakazane.

Raport Cottrela stał się  jednym z ważniejszych dokumentów ogólno- międzynarodowych dotyczących działalności sekt. 

Polska, odzyskując wolność po 1989 roku, otworzyła się dosłownie na wszystko, co za tym idzie  – także na działalność sekt.

Sekty (grupy destrukcyjne) miały wielu zwolenników w Polsce. Brak kontroli i otwartość na nieznane spowodowały, że Polska stała się bardzo dobrym terenem dla tego typu zjawisk.Nastąpiła ekspansja grup destrukcyjnych, zwłaszcza że na zachodzie Europy państwa zaczęły już bronić się przed ich destrukcyjną działalnością.

W toku prac legislacyjnych sejm pracował m.in. nad nowelizacją ustawy o gwarancjach wolności sumienia i wyznania. Było to przyczyną wielu rozmów, debat i dyskusji dot. wolności wyznania i sumienia.  Ówczesny rząd w odpowiedzi na te dyskusje i działalność posła P. Nowaka postanowił stworzyć Międzyresortowy Zespół do spraw Nowych Ruchów Religijnych. Propozycja padła w dniu 12 marca 1997 na  konferencji organizowanej przez MSWiA „Państwo wobec nowych ruchów religijnych”. Zaznaczyć warto,żewładzę w tym czasie sprawowało SLD, ministrem MSWiA był L. Miller.

W rezultacie w dniu po konferencji został powołany Międzyresortowy Zespół do spraw Nowych Ruchów Religijnych (zarządzenie nr 78 Prezesa RM z 25 sierpnia 1997 r., MP. Nr 54, poz. 513), którego przewodniczącym został podsekretarz stanu w MSWiA. W skład wchodzili przedstawiciele ministerstw:

Sprawiedliwości, Obrony Narodowej, Zdrowia i Opieki Społecznej, Edukacji Narodowej, Spraw Zagranicznych. 

Zadaniem Zespołu miała być obserwacja nowych ruchów religijnych i przygotowanie wniosków z owej obserwacji oraz zaleceń dla administracji państwowej, policji i prokuratury.

Zespół współpracował także z przedstawicielami organizacji kościelnych, jak i organizacjami pozarządowymi, zajmującymi się pomocą ofiarom sekt i ich rodzinom, oraz z ośrodkami naukowymi.

W tym czasie zaczęły powstawać liczne ośrodki pomocy dla osób poszkodowanych przez destrukcyjną działalność sekt. Tworzyły się zarówno przy kościołach, jak i przy różnego rodzaju poradniach.

Efektem tej współpracybył stworzony przez Panów Krzysztofa Wiktora i Grzegorza Mikruta raport

MSWiA: „Raport o niektórych zjawiskach związanych z działalnością sekt w Polsce”. Został on przyjęty na posiedzeniu w dniu 15 maja 2000.

Raport w swojej pierwszej części poruszał problematykę terminologiczną dotyczącą sekt, przedstawiał przyczyny powstawania sekt, ich rozwój, a także klasyfikację.Opisał również  formy prawne przyjmowane przez sekty.

Druga część Raportu szczegółowo opisywała charakterystykę sekt oraz niektóre patologiczne zjawiska związane z ich działalnością.Efekt raportu zainicjował szereg działań, jakie różne resorty w rządzie podjęły. Można tu wspomnieć działania prowadzone m.in. przez Ministra Edukacji Narodowej czy  Ministra Sprawiedliwości.

Niestety, Zarządzeniem Prezesa Rady Ministrów z dnia 22.03.2001 roku działalność Międzyresortowego Zespołu została rozwiązana. 

Powstanie, jak i praca Zespołu Międzyresortowego były na tamten czas czymś wyjątkowym  i pozytywnym.  Sam Raport stanowi bardzo ważne źródło pomocy przy klasyfikacjach grup czy sekt. Jest ważnym dokumentem prawnym, wciąż aktualnym w swej wymowie. 

Pomimo iż specyfika sekt, grup destrukcyjnych na przełomie ostatnich dwudziestu lat znacznie się zmieniła, to zawsze  skutki ich działalności są dla poszkodowanych te same. 

Moim zdaniem państwo nadal powinno stać na straży obrony wolności człowieka i bezpieczeństwa jego egzystowania w danej społeczności.

                                                                        BIBLIOGRAFIA

Kamiński  Ireneusz, : „Sekty i Nowe Ruchy Religijne w oficjalnych dokumentach…” Toruń , 2011 Mikrut Grzegorz, Wiktor Krzysztof: Sekty za zamkniętymi drzwiami” Kraków 2004rok Źródła internetowe:  adres strony , dostęp 23.03.2017,https://mswia.gov.pl/ftp/pdf/raport_o_sektach.pdf

 

[1] Mikrut Grzegorz, Wiktor Krzysztof: Sekty za zamkniętymi drzwiami”, Kraków 2004rok ,str 61

[2] Mikrut Grzegorz, Wiktor Krzysztof: Sekty za zamkniętymi drzwiami”, Kraków 2004rok , str 80

Іван Павло ІІ

«…лише свобода, яка підпорядковується Правді, приводить людську особу до її правдивого добра. Добром особи є перебувати в правді та чинити правду»

(Енцикліка «Сяйво Істини» 84)

 

Андрей Шептицький

«Час воєнний утруднює людині кермуватися вказівками тверезого, ясного розуму, освіченого вірою. Верх беруть почування, вразливість, пристрасть, а з того нерозважні кроки, шкідливі не тільки для одиниці, але і для загалу, для цілої родини, громади й народу. Ця небезпека в положенню так особливо труднім, в якім находиться наш народ, стається прямо грізна»

(Пастирське послання до духовенства про обов'язок перестерігати вірних перед намовами провокаторів та агітаторів)
01.09.1939 р.

Якір

У ранньохристиянському мистецтві якір був символом надії. Згідно з Апостолом Павлом, надія «…для душі є ніби якір, безпечний і міцний...» (Євр. 6:18-19). Якір ототожнюється з Ісусом Христом і хрестом, а також святим Климентієм, папою Римським (мученицька смерть – прив’язаний до якоря та кинутий у море) і святим Миколою (покровителем моряків). Якір, увінчаний хрестом, став символом головної християнської ідеї – Надії на порятунок.

Copyright © 2022 All Rights Reserved.